Letter to his Excellency Mr. Kofi Annan

His Excellency Mr. Kofi Annan,
Secretary-General United Nations
New York, NY 10017

August 18, 2006

Your Excellency:

Topic: Deterioration of the conditions of political prisoners in Iran



My compatriots and I are greatly concerned about the ever-increasing violation of human rights in Iran. Various Iranian political groups and women have stood out as targets of the Islamic Republic. The recent brutal murder of the human rights activist, Mr. Akbar Mohammadi, is a vivid example of such violations. On numerous occasions I have issued statements or sent urgent letters to Your Excellency stressing the dire conditions of my compatriots who have been maimed or tortured in Islamic republic’s prisons. Allow me now to personally reiterate my deep concern about the dire situation, in particular, of Mr. Ahmad Batebi a well-known prisoner who is near death. But there are many others whose detentions and even executions have not been publicized.

Many if not all the political prisoners in Iran are brutalized and held in solitary confinement in spite of the specific objections of the United Nations. Unfortunately the Islamic Republic of Iran has so far ignored these warnings as well as all the urgent appeals made by international human rights organizations such as Amnesty International and Human Rights Watch. Despite all these threats, our compatriots in Iran continue to fight for their freedom at the risk of imprisonment, torture, disappearance and death. I salute their courage and dedication and ask your good offices to do all that they can to put an end to these violations. Specifically, an unequivocal request for an independent team to investigate the murder of Akbar Mohammadi while in custody of the regime’s prison system and an autopsy to determine exact cause of his death.

It is sad to notice that in spite of glaring evidence of all the misdeeds, international pressure on Iran by the Western world has recently weakened considerably. That has led to the general belief that the present reluctance to investigate might be motivated by a desire to mute criticism while nuclear talks with my country continue.

As we are all aware human rights and fundamental freedoms are one of the sacred basic purposes of the UN Charter. Thus, I urgently request your Excellency’s kind personal intervention on behalf of all political prisoners in Iran, and to put as much pressure as possible on the Islamic Republic to immediately stop such practices and free all political prisoners without delay.

With best regards,

Reza Pahlavi

A Race Against Time

What does 'seriously talk' really mean? Will the regime seriously discuss its violations of human rights at home?

By Rachel Makabi

Newsweek International

Sept. 4, 2006 issue - Reza Pahlavi was just a teenager in 1979 when an Islamic revolution in Iran ousted his father, the shah. In the years since, Pahlavi, who now lives in Maryland, has been involved with activists both inside Iran and abroad who seek to overthrow the mullahs from power. As the Iranian government continued to stonewall on the nuclear issue-with the United States calling for sanctions despite Iran's offer to "talk seriously"-NEWSWEEK's Rachel Makabi spoke to Pahlavi, 46, to get his thoughts on the standoff, the effectiveness of U.S. policy toward Iran and his ongoing work with Iranian dissidents. Excerpts:

Makabi: What do you make of Iran's latest nuclear proposal?
Pahlavi: The regime's response to [U.N.] Security Council Resolution 1696 was predictable, as it was simply a variation of double talk-a tactic they have now mastered to an art form. What does the regime's offer to "seriously talk" really mean? Will it seriously discuss its violations of human rights at home? Will it seriously discuss its patronage of regional militancy? I think not. [This] is a race against time. Will it get the bomb first, thereby bullying the world into appeasement, or will there be an actual convergence of domestic and international pressures [on the regime]?

What do you think will happen if China or Russia resists imposing sanctions?
Accepting the regime's rejection of the Security Council's demand for an immediate enrichment freeze will erode the prestige and moral authority of the United Nations, which for some time has been in need of rehabilitation. As permanent members, Russia and China bear important responsibility to not weaken the words, actions and authority of the Security Council.

Are you in favor of military intervention?
We need to steer away from the mind-set that either we have to diplomatically negotiate or talk about any kind of military intervention. Neither one can solve the situation. What's obvious is to invest in the people of Iran themselves because you have the most natural ally among the Iranians.

You've long been active with dissidents. What does your involvement entail?
I have been in touch with a number of organizations and groups, within and outside Iran, who are working directly with activists on civil disobedience as well as the treatment of political prisoners. It is very critical that we keep dissidents operating inside.

Can moderate reformists like former president Mohammad Khatami change the system from within?
The idea of reform has been discredited and came to an ultimate dead end. It was unthinkable that this regime could ever reform itself. There is no process of change that could come from within.

So what role do you think the exile community can and should play?
In the short term, the exile community is a natural conduit [to express] what is the state of affairs in Iran to the international community. In the long term, the diaspora has tremendously dedicated and talented individuals who have been quite successful, and this [will be] a very important human aspect for our nation once we recover from this state of repression and liberate our country.

Do you think the regime is close to collapse?
It is completely at odds with what the people of Iran stand for. There is a generational battle taking place. There is a flight of capital from Iran; the people of Iran are clear as to the consequences. They look at it as a whole-our country is going down and all of our resources are being badly managed by corrupt officials. The people of Iran are committed to putting an end to it. This regime will not survive-I have no doubt about that, but it should be at the hands of the Iranian people and not foreign intervention. Right now, we need to help the people help themselves.

What would be the ideal government to replace the existing one?
We will have a constitutional assembly, and within that debate, the Iranian people will determine a final form of government. Our issue is to make sure we have a secular, democratic system.

What role would religion play?
What you see today is a clear example of what happens when religion is directly involved with the government. One should not confuse secularism with something that may sound like you are against religion. It is in everyone's interest to have a clear line of separation.

What role do you see yourself playing?
My only focus today is to bring the country to the point where people can go to the polls and decide their fate and their future. That date, for me, is my finish line. The use I have is based on the Iranian people and whether or not they want me to play a more prominent role or not.

İçimizdeki bir yerlerle buluşan bir film oldu

'Tophaneli Tayfur' ile 'Balatlı Asuman'ın aşkını beyazperdeye yansıtan Uğur Yücel: Bu film o kadar bahtı açık başladı ki anlatamam. Kimi arasam, müsaitti. Müthiş, büyük bir şeyler oldu... Bu nedenle şaşkınlık içindeyim...
Balat ve Perşembe Pazarı civarları... Düşmüş eski bir kadın şarkıcı ve ona delicesine aşık bir kabadayı. Günümüz İstanbul dekorunda, tüm kalabalığa karşın yalnız iki insanın aşkını nostaljik bir duyguyla anlatan 'Hayatımın Kadınısın' adlı filmin çekimlerinin ardından, tüm ekibin biraraya geldiği özel yemeğe bir kaç sinema yazarı da katıldı...

KALKTIM VE NOT ALDIM

Uğur Yücel'in dizi molasını fırsat bilip, iki arada yazıp yönettiği filmin konusu; Yeşilçam melodramlarına bir selam adeta. Başrolü Türkan Şoray ile paylaşan Yücel'le çocukluğunun yazlık sinemalarında başlayan beyazperde heyecanı, arabesk ve mutlak aşk üzerine konuştuk.

* 'Hayatımın Kadınısın' bir melodram değil mi? Evet. 'Yazı ve Tura'dan sonra yapmak istediğim projeler sürekli kafamdaydı. Ancak 'tasarlanmış' bir şey çıkarmak, festival filmi gibi bir şey yapmak düşüncesinin bana göre olmadığını biliyordum. İçimden gelen, beni sürükleyecek, sürükleneceğim bir film yapmak istiyordum. Sonuçta hiç aklımda olmayan bir şey çıktı. Sana bana değilmiş gibi görünen, bir yanıyla da pekala içimizdeki bir yerlerle buluşan bir film oldu bu.

* Çok hızlı bir şekilde çektiniz... Haziran'da 'Hırsız ve Polis'in çekimlerinin bittiği sabah, 'Beni kimse uyandıramaz' diye yattım. Sabah 5'te uyandım. Birisi merdivenlerden iniyor, bir kadın da arkasından ağlıyor. Ve kadının yüzü belirdi kafamda. Filmde var bu zaten. Öyle uyanıp, notlar alayım filan... Hiç öyle heyecanlarım yoktur ama bu kez kalktım ve not ettim. Akşama arkadaşlarla konuşurken bir film çekeceğimi söyledim. 'Ne zaman çekeceksin?' diye sordular tabii ki. 20 Ağustos'ta da 'Hırsız ve Polis'in yeniden çekimleri için beklediklerinden 'Bu arada çekeceğim işte' dedim. Projeyi herkes çok beğendi. Bir gün sonra da Türkan Şoray'ı aradım. 'Kim oynayacak ve kim yönetecek?' dedi ve başka da bir şey sormadı. 'Tamam, ben varım' dedi. Sonuçta ortaya bana ait bir film çıktı. Ben çocukken yazlık sinemalar vardı, oralarda öğrendim sinemayı. Tamamen bir ortasınıf çocuğuyum, halk çocuğuyum. Burada hiçbir zaman benim sinemam, benim müziğim olmayan bir şeyi anlattım. Yani bu aidiyeti kendimden ayırma nedenim de aslında böyle bir sinema düşünmememden kaynaklanıyor. Yaşadığımız dönemlerden dolayı arabesk müziğe dönüp bakmıyorduk. 'Bir Teselli Ver' filan, bu şarkılar çok uzağımızdaydı. Oysa bir yandan da canlandırdığım karakterler de ya benim uzak akrabam veya köşe başındaki adamlardı.

* Hem size ait, hem de dışınızda. Ben pavyonlarda, gece kulüplerinde çalıştım, Bergen'in kadrosundaydım komedyen olarak. O tarafları da çok iyi biliyorum yani. Zaten küçümseyerek de hiç bakmıyorum, ne berbat hayatlar demiyorum hiç. Çünkü bir yandan da hakikaten benim dünyam. O zaman bu da bir tasarım filmi olmaktan çıkıp, Kuzguncuk'ta tadını aldığım o sinemaya benzer; ağladığım, halkın ağladığı, üzüldüğü, güzel bir film oldu.

ŞAŞKINLIK İÇİNDEYİM

* Bu kadar kısa zamanda nasıl toparladınız film ekibini? Bu film sonuçta nasıl bir film olur bilmiyorum ama o kadar bahtı açık başladı ki anlatamam. Kimi arasam, müsaitti. Jürgen Jürges'i (görüntü yönetmeni) arıyorum, boş. Oyuncular öyle. Müthiş, büyük bir şeyler oldu, bu nedenle şaşkınlık içindeyim.

* Bir Tophaneli'yi oynamayı neden istediniz? Bazen kendim kesinlikle oynamayayım diyorum ama sonra çaresiz kalıp ben oynuyorum. Ama burada öyle olmadı. Başkasını aramadım. Bir kaç gün içinde, Türkan'la da konuştuktan sonra ben Tophaneli'yi kendimde gördüm. Çok iyi biliyorum çünkü o insanları... İçlerinden geliyorum.

RAHATLAMAK İSTİYORUM

* Film günümüzde mi geçiyor? Evet. Ama bir şekilde, bu insanların giysisi değişmiyor, davranışları ve kültürü değişmiyor. Böyle bir topluluk yok artık aslında. Bu tür karşıt değerleri barındıran ender insanlar var, benimki de onlardan. Herkes çok iyi buluyor ama ben ne kadar başarılı oynadım bilemiyorum. Başkasının yapmasına izin vermediğim bir şeyi kendimin yaptığını görünce tahammülsüz oluyorum.

* Yönetmenlik ve oyunculuk bir arada çok zor zaten... Bambaşka kafalar tabii ki. Sabah evden çıkarken rolünü düşünüyorsun, lafını ezberliyorsun. Aynı zamanda yönetmen olarak açıyı, kamerayı filan düşünüyorsun. Sette mesela 'haydi oyuncu gelsin' diyorsun, 'Buyrun Uğur Bey' diyorlar! Öylesine karışık bir durum yani. Bazen kendime çok acı çektiriyorum. Şöyle rahatlamak, saldım çayıra mevlam kayıra hesabı yaşamak istiyorum. Kontrolcu olmak yoruyor insanı. Kendime hayatım boyunca bu şansı tanımak, savrulmak istedim. Üç günde karar verip çok hızla böyle bir film çekmek istedim mesela.

TEKRAR TEKRAR ÇEKTİK

* Bu bir aşk filmi ve tüm olumsuzluklara karşı aşkı yüceltiyorsunuz galiba? Evet. Büyük bir tutkuyla aşık olmak var. Böyle aşklar artık kalmış değil yani. Çok tutkulu bir adam, 30 yıl aşkını içine gömüyor. Platonik başlıyor ama bir ara bir gece birlikte oluyorlar. Asuman onu yatağa atıyor bir gece sarhoş olduğunda ve sonrasını hatırlamıyor. Ama adamın ona olan aşkı büyüyor, hatıra defterleri tutuyor. Büyük aşk kısaca...

* Filmde bir de sizin 'Hatasız Kul Olmaz' şarkısını söylediğiniz sahne varmış. Filmde çok sevdiğim sahneler var, o da bunlardan birisi. Teknedeki bu sahneyi tek plan ve tek tekrarla çektik, çok hoşuma gitti. Çok dokunaklı. Doğum gününde Asuman'a söylüyor bu şarkıyı. Dediğim gibi sonuçta nasıl bir film çıkacak, bilmiyorum. Kötü de olabilir, çok güzel de ama ben çok severek çektim.

Elma şekeri gibidir aşk, elinde sapı kalır

Uğur Yücel'le 'Hayatımın Kadını' ve kendi yönettiği 'Aşk' isimli iki film projesiyle gelecek sezon hayranlarının karşısına çıkacak olan Türkan Şoray, duygularını açık açık anlattı: Aşık olacağım kişinin buna değip değmeyeceğine ince eleyip sık dokuduktan sonra karar veririm
'Selvi Boylum Al Yazmalım', 'Dila Hanım', 'Mine' ve 'Ada' gibi unutulmayan aşk filmleri dahil 46 yıldır başrol aldığı 200'ü aşkın filmle bu alanda bir dünya rekortmeni olan Türkan Şoray; Uğur Yücel ile 'Hayatımın Kadını' isimli sinema filminin çekimlerini tamamlamak üzere... Sanatçı, önümüzdeki günlerde de hem yönetmenliğini hem de başrol oyunculuğunu üstleneceği yeni bir filmin çekimlerine başlayacak. Bu filmin adı ise 'Aşk'. Yaşadığını sette hisseden Şoray, bugünlerde 'Aşk'ın oyuncu kadrosu üzerinde çalışıyor. Sultan sinemada aşkı dolu dizgin yaşarken acaba gerçek hayatında uzun süredir neden aşksız?

RADİKAL BİR KARAR
Bu sorunun üzerine gelişen röportajımızda; sanatçı aşk defterinin kendisi için kapandığını söylese de, aşkı sevmeyi ve sevilmeyi özlediğini dile getirirken yeni bir aşka gönül kapılarını açabileceğinin sinyallerini veriyor.

* Daha ne kadar aşksız yaşayacaksınız? Ben o defteri çoktan kapattım.

* Kapattım demekle kapanır mı aşk defteri? Elbette kapanır. Önemli olan radikal kararlar almak. Ben de o radikal kararı aldım. Çok genç yaşlardayken benim de hayatımın önceliğinde aşk yer alıyordu. Yıllar geçtikçe, hayatımdaki önceliklerin adı da değişti. Sorumluluk artınca, hayatımı yalnızca kendime ayırmamaya başladım. Duygular konusunda gözü kara olma dönemi kapandı. Daha garantici bir yaşam sürme gereksinimi duymaya başladım. Aşık olacağım; kalbimi, ruhumu, zamanımı ve enerjimi vereceğim kişinin buna değip değmeyeceğini uzun uzun düşünecek, ince eleyip sık dokuduktan sonra karar verecek yaştayım.

* Aşk zaman ve mekan tanımaz derler... Belki de bu söyleyiş insanların dileklerinden ortaya çıkmıştır. Belki de hayallerimizin en yüksek yerlerinde yaşattığımız, olmasını istediğimiz bir dilektir bu. Açıkçası aşkın olası acısını yaşamayı ve aşka ayrılacak zamanı yitirmeyi göze alamıyorum.

* Aşk sizce en çok neye benziyor? Aklıma elma şekeri geliyor. Önce tatlı tatlı, bir hevesle yiyorsun. Ardından yalnızca elmanın tadı geliyor insanın ağzına. Sonra bir bakıyorsun elinde minik tahta bir sap. İşte hepsi bu. Aşkı bazen de saksıda yetişen acı arnavut biberine benzetirim. Hem ağzının yanmasından korkarsın hem de ucundan ucundan illaki dilini değdirmek istersin. Aşkı güzel yapan da bu duygulardır işte.

MEHMET ÇALIŞKAN - MAGAZİN

Reza Pahlavi Demands Release of All Iranian Political Prisoners; Calls on International Community to Lend Support

FAIRFAX, Va., Aug. 3 /U.S. Newswire/ -- In a tribute to Akbar Mohamadi, the Iranian dissident who died this week, while in custody of the Islamic Republic, Reza Pahlavi of Iran issued a statement eulogizing the selfless courage and commitment of the student leader to freedom and democracy. Praising Akbar Mohamadi's valor, in spearheading the struggle against the evil and autocratic regime of Iran, Reza Pahlavi said, "seven long and terrible years of torture and abuse, tragically ended for our courageous compatriot; Akbar Mohamadi was murdered, in effect, executed by the criminal jailers who carried out orders issued at the highest levels of the regime."

Akbar Mohamadi was among the first of thousands arrested in 1999 when students rioted, in demonstration against the tyranny of the clerical regime. He was sentenced to death, which, under intense international pressure, was commuted to 15 years in prison. Recently he had been released, on medical furlough, but was rearrested leading to his death.

Expressing outrage over the regime's continued irreverence for human rights, justice, transparency and civility; Reza Pahlavi issued three demands and called on the world community to lend its support for it:

1) The immediate, independent and internationally supervised, investigation into the circumstances of Akbar Mohamadi's death, and the speedy bringing of justice to all responsible parties;

2) The unconditional and immediate inspection of prisons throughout Iran, by appropriate International NGOs for the purpose of identifying and registering thousands of undocumented prisoners;

3) The unconditional and immediate release of all political prisoners held by the regime, estimated to number in the several thousands -- according to the clerical regime itself.

Reza Pahlavi, who has been leading a campaign of political defiance against the theocracy of Iran, called on all relevant international organizations, advocates of human rights, the international news media and democratic governments to lend their support for these demands and asked that they join in the growing calls for justice against the progressively brutal atrocities of the clerical regime of Iran.

Reza Pahlavi is the former Crown Prince of Iran, author of Winds of Change, the Future of Democracy in Iran, an accomplished jet-fighter pilot, and father to three daughters.

Contact Kamran Beigi, 202-498-4375

8/3/2006 1:00:00 PM

Reza Pahlavi's message on Mohammadi's murder

My Dear Compatriots,

Seven long and terrible years of torture, abuse and maltreatment, tragically ended yesterday for our courageous compatriot, Akbar Mohammadi, with his murder at the hands of his jailers, who carried out the execution order issued by the security apparatus of the criminal clerical regime.

Akbar Mohammadi was a prominent student dissident and among the most courageous and important symbols of constitutional monarchists, who, in spite of the deafening silence of many among our opposition and diaspora, bravely endured untold sacrifices, spearheading our struggle against the evil autocracy called the Islamic Republic.

Akbar’s name will forever be inscribed in the annals of our history, highlighting our people’s struggle in general, and that of the students’ movement in particular. His courage, dedication and ultimate sacrifice will serve as a beacon lighting our way in our fight for liberty!

I share the grief of this tragic loss with his family and offer my heartfelt condolences to my compatriots, in particular to all his peers and friends in Iran and around the world.

May his soul rest in peace, while we continue where he left us!

May God bless Iran.